6

بعد از کار کشاورزی موقع چیدن گردو بود. ما توی حیاط خانه چند عدد درخت گردو بسیار بزرگی داشتیم. پدرم یک عدد چوب خیلی بزرگ از قبل آماده میکرد برای ریختن گردو. چوبی را که پدرم با آن گردو ها را میریخت حدودا 3 / 4 متر بود که ما به زبان محلی به آن « را » میگفتیم. خلاصه پدرم حدو یک هفته از درخت گردو بالا میرفت و گردو میچید. من و برادرم خیلی دوست داشیم بعضب از گردو ها که از آن بالا می افتاد پوستش کنده میشد. چون ما بچه بودیم عقلمان نمیرسید میرفتیم زیر درخت گردو و گردو های پوست کنده را بر میداشتیم.  هر دفعه که میخواستیم گردو از روی زمین گردو بر داریم ، ار اون بالا گردو ها میخورد روی سرمون! ما هم گریه میکردیم و می آمدیم طرف دیگه. بعد از چیدن گردو ها ، دو هفته ما باید توی حایط خانه مان گردو ها را جمع میکردیم. بعد از جمع کردن گردو های آنها را مادرم مانند کوه درست میکرد و زیر رو روی آنها کاه میریخت تا یک هفته پوستش به راحتی در بیاید. بعد از آماده شدن ، مادرم همسایه ها را خبر میکرد و چند هفته طول میکشید تا با هم پوستشان را بکنیم. بعدد ار پوست کردن گردوها ، پدر و مادرم ، گردو ها را مثل برنج دودی ، دودی میکردند( جایی که برنج دودی میکنن رو به زبان محلی میگن فالخانه ). چون رطوبت شمال زیاد است ، گردو ها حتما باید دودی بشن. اما متاسفانه الان دیگر آن درخت های گردو را نداریم ، چون آنها را به دلایلی پدرم برید و فروخت و به جایش آنجا را زمین کشاورزی کرد و از آن زمین محصول برنج برداشت میکنیم. ما همه الان حسرت آن روزهای خوب را میخوریم. ولی چه کنیم! دیگه چاره ای نیست.

این عکس ، همون زمین باغ گردو هست که حالا شده زمین برنج کاری شده. ای وسیله که ما بهش میگیم « تیلر » ، باهاش برنجایی که بریدیم رو جا به جا میکنیم.

عکسی از فالخانه ( خونه خودمون )